Op 8 maart plaatsen we vrouwen in de kijker tijdens Internationale Vrouwendag. Wist je dat we voor deze datum teruggaan naar 8 maart 1908? Vrouwen legden toen het werk neer in New York. De staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie. Die dag werd een symbool voor de strijd voor meer gelijkwaardigheid tussen man en vrouw.  

© Egmond Dobbelaere

Een grijze januariochtend in Oostende. De wind blaast Pauline en Maria vanuit Brugge richting Marcelline, het ontmoetingshuis van FMDO waar we afspreken. “Er is geen grotere kracht dan jezelf zijn als vrouw”, starten ze hun gesprek. Maak kennis met deze dames: jonge dertigers, goede vriendinnen en recent ook collega’s bij FMDO. Een inspirerend gesprek vol mooie boodschappen voor en door vrouwen naar aanleiding van deze vrouwendag.

Pauline, 31 jaar, geboren in Gent, maar door de liefde naar Brugge verhuisd. Half Belgisch, half Zuid-Koreaans. “Mijn mama werd geadopteerd toen ze zeven was, maar zelf heb ik weinig voeling met Zuid-Korea. Ik studeerde jeugd- en gehandicaptenzorg en werkte de afgelopen jaren als opvoedster voor volwassenen met een verstandelijke beperking.”

Maria, 31 jaar, geboren in Mexico-Stad, studeerde er biologie en ontdekte hierna de wereld. “Ik woonde één jaar in Canada en trok hierna door Europa. Ook bij mij was het de liefde die me drie jaar geleden in België, meer specifiek Brugge, hield.”

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Pauline: “We ontmoetten elkaar begin 2022 tijdens een culturele kookworkshop van Aroma, georganiseerd door FMDO. Je proeft er letterlijk van een andere cultuur omdat je samen kookt met een lidvereniging van FMDO. Op die manier leer je de verhalen kennen die een cultuur zo uniek maken. Ik ging eerder al naar de kookworkshops en naar Congé Cultuur in Oostende (FMDO brengt er de hele zomer lang creatieve workshops, activiteiten en proeverijen naar ontmoetingsplek O.666).”

Maria: “Ik maak deel uit van de Latijns-Amerikaanse lidvereniging van FMDO: Voz Latina. Pauline vertelde tijdens de kookworkshop dat ze een jaar vrijwilligerswerk deed in Colombia en dat ze wat Spaanse basiskennis had. Ze wilde de taal beter onder de knie krijgen en ik voelde direct heel wat raakvlakken. Na de workshop gingen we iets drinken en bleven we contact houden. We boksen zelfs samen sinds de lente van 2022. Qua girlpower kan dat tellen (straalt).”

“Er is geen grotere kracht dan jezelf zijn als vrouw.”

Is het toeval dat jullie beiden bij FMDO werken?

Pauline: “Ja en neen. Ik werk sinds oktober 2022 bij FMDO. Na mijn zwangerschapsverlof keerde ik terug naar mijn job als opvoedster, maar het voelde niet helemaal goed. Op dat moment zag ik dat er een functie vrijkwam binnen FMDO voor het project Compagnons in Brugge dat Bruggelingen en nieuwkomers met elkaar matcht om in hun vrije tijd samen op pad te gaan. Dat kwam echt op het perfecte moment, ik besliste mee te doen en na de sollicitatieprocedure kreeg ik een telefoontje dat ik de job had (glundert).
Toen ik in september 2022 mijn contract tekende, ging ik ’s avonds naar Café Frida met Maria waar ze enkele FMDO-collega’s ontmoette ((elke laatste vrijdag van de maand ontmoeten mensen met en zonder migratieachtergrond elkaar in zaal KORF in Brugge)). Ik duimde heel hard dat Maria collega zou worden. Het is gewoon het FMDO-effect (lacht).”

Maria: “Dat moment werkte ik in een jeugdherberg, maar ik werd niet gelukkig van die job. Toen ik die avond enkele collega’s ontmoette, vertelden ze me over het Project Team Up waarbij mensen met een migratieachtergrond zich inzetten voor vrijwilligerswerk. Ik vertrok niet veel later voor een maand naar Mexico en zag dat ze een nieuwe projectmedewerker voor Team Up zochten. Ik twijfelde niet, stelde me kandidaat en na de selectieprocedure kon ik in januari van dit jaar beginnen.”

Wat inspireert jullie?

Pauline: “Ik vind het ontzettend boeiend om nieuwe mensen en culturen te leren kennen. Het bezorgt me energie en ik heb het gevoel dat ik door m’n job iets kan betekenen voor heel wat mensen. Evengoed leer ik veel van hen, zoals relativeren. We moeten meer beseffen hoe goed we het hier hebben. Als je de verhalen hoort van mensen met een migratieachtergrond en waar zij tegenaan lopen, is het vaak relatief waar wij ons zorgen om maken.”

Maria: “In een ander land wonen, is een uitdaging. Niet enkel op gebied van taal, maar ook op sociaal en cultureel vlak. Ik woon in België, maar ben een ambassadeur van Mexico. Ik bouw hier mijn leven op, maar ik probeer delen van mijn vroegere leven in Mexico mee te nemen. Uiteraard pas ik me aan, maar ik wil er mijn eigen mix van maken en een voorbeeld zijn voor anderen.”

Tegen welke uitdagingen lopen jullie aan?

Pauline: “Mensen denken vaak dat ik geen Nederlands en Engels spreek omdat ik er Aziatisch uitzie. In Brugge heb je natuurlijk veel toeristen, dus ik snap het ergens wel. Al is het opvallend.
Nieuwkomers vertellen me dat het relatief vlot loopt om contact te maken met West-Vlamingen, maar dat het niet evident is om tot hun vriendengroep te behoren. Eenmaal je er deel van uitmaakt, sluiten ze je wel in hun hart.”

Maria: “Eenmaal je de dertig voorbij bent, is het minder evident om vrienden te maken. Je moet je extra hard bewijzen. Vooral in West-Vlaanderen omdat de mensen hier meer gesloten zijn. Ze zijn vriendelijk, dat absoluut. Maar vriendschap nemen ze hier serieus. Hiernaast merk ik dat mensen met een migratieachtergrond vaak minder vertrouwen krijgen of dat mensen hen in een clichéhoekje duwen. Zo lijkt het voor velen evident dat ik pikant eet, maar dat is niet zo.”

“Vrouwen moeten zelf beslissingen kunnen nemen over hun eigen leven, wat ze mogen en kunnen zeggen, wat ze studeren, waar ze werken en hoe ze eruit zien.”

Wat zou je willen veranderen ten voordele van alle vrouwen ter wereld?  

Pauline: “Dat elke vrouw een stem krijgt en gehoord wordt. Er is een groot verschil qua cultuur tussen mannen en vrouwen en eigenlijk is dat niet logisch. Een vrouw is gelijkwaardig aan een man en moet dezelfde rechten hebben om te studeren, te werken …”

Maria: (vastberaden) “Vrouwen moeten zelf beslissingen kunnen nemen over hun eigen leven, wat ze mogen en kunnen zeggen, wat ze studeren, waar ze werken en hoe ze eruit zien.”

© Egmond Dobbelaere

Wat is het meest uitdagende aspect in onze superdiverse samenleving?

Maria en Pauline: “Mensen met en zonder migratieachtergrond moeten meer openstaan voor elkaar. Sommige mensen voelen zich uitgesloten en zijn hierdoor afwachtend en eerder gesloten. Ik snap dat het niet evident is, maar als we meer openstaan voor elkaar, kan er heel wat gebeuren met meer verdraagzaamheid voorop.”

Welke uitdagingen zijn er over de rol van de vrouw in onze samenleving?

Pauline: “Vrouwen worden vaak gezien als emotioneel en gevoelig terwijl mannen eerder stoer zijn. Het is ouderwets om zo te denken. Vrouwen kunnen evengoed wat harder zijn. Het stereotiepe beeld doorbreken kan veel doen.
Er moet hiernaast voldoende aandacht zijn om als vrouw voor jezelf te zorgen. Zelf vind ik dat heel belangrijk. Wat heb ik nodig? Waarom voel ik me zo? Waarom kan ik niet zoveel verdragen? Ik wil hier meer stil bij staan en aandacht geven aan mijn emoties. Iedereen mag wat milder zijn voor zichzelf.”

Maria: “Mannen en vrouwen zijn helemaal anders, met andere behoeften. Soms is het nodig om elkaar anders te behandelen.”

Stel dat je een persoon mocht ontmoeten die een grote impact heeft gehad, wie zou het zijn en waarover zou je het hebben?

Maria: (zonder twijfel) “Dat is Jacinda Ardern die tot januari premier was van Nieuw-Zeeland. Haar aanpak dat vrouwen niet allemaal hetzelfde moeten zijn en we het op een andere manier doen, vind ik inspirerend. Ik vraag me af welke aanpak ze heeft rond meer gelijkwaardigheid tussen man en vrouw en ben benieuwd naar haar blik op het feminisme.”

Pauline: “Voor mij is dat Nina Mouton, de psychologe die een boek schreef over mild ouderschap. Het doet je nadenken over jezelf en hoe je als ouder mild in het leven staat.”

“In Mexico-Stad worden elke dag tien vrouwen vermoord en tientallen verdwijnen. Op 8 maart probeer ik vanop afstand mijn steentje bij te dragen door iets over dit thema te posten.”

Waarop ben je trots?

Pauline: “Ik ben heel trots op mijn kindjes en mijn rol als mama. Sindsdien sta ik meer stil bij wat ik echt wil in het leven. Ik ga af en toe naar de psycholoog en dat mag geen taboe zijn. Tot slot ben ik fier dat ik de stap durfde zetten om te veranderen van job.”

Maria: “Ik mag trots zijn op mezelf, al is dit een proces. Ook ik ga naar de psycholoog voor meer zelfvertrouwen. We mogen onszelf wat vaker een schouderklopje geven.”

© Egmond Dobbelaere

Hoe kijk je naar jezelf als vrouw anno 2023?

Pauline: “Ik wil die mildheid en mezelf graag zien nog meer toepassen in het dagelijkse leven. Dat blijft een uitdaging en een proces.”

Maria: “Ik wil mezelf blijven graag zien zoals ik ben en hoe ik eruit zie.”

Wat betekent internationale vrouwendag?

Pauline: “We mogen trots zijn als vrouw. Voor mij passeert vrouwendag meestal en sta ik er kort bij stil, maar die dag mag absoluut nog meer aandacht krijgen.”

Maria: “We moeten elke dag trots zijn op onszelf en dus niet enkel op 8 maart. In Mexico-Stad worden elke dag tien vrouwen vermoord en tientallen verdwijnen. Op 8 maart probeer ik vanop afstand mijn steentje bij te dragen door iets over dit thema te posten.”

Waar mogen vrouwen meer trots op zijn?

Pauline: “Trots op wat we allemaal bereiken als vrouw. Kijk naar de evolutie die we de afgelopen 75 jaar doorgemaakt hebben, denk maar aan het stemrecht.”

Maria: “Er is geen grotere kracht dan jezelf zijn als vrouw. You kick like a girl, you punch like a girl (schaterlacht).”

Tot slot: wat kan je elke vrouw aanraden?

Pauline en Maria: (in koor) “Jezelf blijven en vooral jezelf niet veranderen.”