Bijna twintig jaar gaf Farouk El Khatib (57) Engelse les aan een privéschool in Saoedi-Arabië. Maar de oorlog in Syrië maakte daar plots een einde aan. Eenmaal in België gaf hij ook hier enkele jaren Engels. Tot hij in 2020 besloot om iets anders te doen.
“Nu ik islamitische godsdienst geef aan jonge kinderen, voel ik me nuttiger voor de samenleving. Ik ben dankbaar dat ik bepaalde waarden kan doorgeven aan de nieuwe generatie. Ik leer hen respect te hebben voor andere culturen.”
Farouk was altijd al leraar Engels. Eerst in Syrië, daarna twintig jaar lang in een internationale privéschool in Saoedi-Arabië.
“Toen de oorlog uitbrak in Syrië, kon ik niet terug naar mijn land. Maar ook in Saoedi-Arabië wilden ze geen Syriërs meer. Het appartement van mijn vrouw en vier kinderen was beschadigd. Als vader moest ik mijn verantwoordelijkheid nemen. Eind september 2015 vluchtten we naar Beiroet, waar we bij familie verbleven. Van daaruit reisde ik alleen naar België. Ik had veel gelezen over Europa en België, en had er een romantisch beeld van. Via Turkije maakte ik per boot de gevaarlijke oversteek naar Griekenland, en daarna reisde ik verder naar hier. Na twee maanden in een opvangcentrum in Brussel verbleef ik zes maanden in het asielcentrum van Sijsele. Zo kwam ik op een dag in Oostende terecht. Ik maakte een lange wandeling op de zeedijk en wist meteen: dit is de plek waar ik met mijn vrouw Raghda en de kinderen wil wonen. In deze stad voel ik me tegelijk toerist én inwoner.”
Farouk zat de afgelopen jaren niet stil.
“Elke kans die ik kreeg, heb ik benut. Ik ben vrijwilliger bij FMDO*, waar ik gids ben voor het project ‘Twee (T)huizen Eén Gids’. Ik neem mensen mee door de straten van Oostende, maar niet zoals een gewone gids dat doet. Ik laat de plekken zien die voor mij belangrijk zijn – waar ik rust vind, waar ik vrienden maakte. En ik vertel over mijn herkomstland, mijn reis naar hier, en over de gelijkenissen en verschillen tussen beide werelden. Zo leren mensen niet alleen Oostende kennen, maar ook een stukje van mijn leven.”
© Femke den Hollander
“Soms moet je stap voor stap vooruitgaan.”
“Het eerste wat ik in Oostende deed, was een woning zoeken voor mezelf en mijn gezin. Daarbij kreeg ik hulp van Samen DiVers en het CAW. Zij gaven me elke week een lijst met beschikbare huurwoningen. Ze belden ook naar eigenaars voor mij, want mijn Nederlands was toen nog niet goed. Al snel merkte ik dat het niet makkelijk is om een woning met meerdere slaapkamers te vinden. Daarom begon ik met een appartement voor mezelf. Soms moet je stapje voor stapje vooruitgaan in het leven. Toen ik mijn eerste appartement vond, heb ik voor Joachim van het CAW en de mensen van Samen DiVers een feestmaal gemaakt. Koken is een van mijn hobby’s. Ik doe dat graag als teken van dankbaarheid. En het is fijn om mensen samen te brengen. Gastvrijheid is belangrijk in de islam.”
“De islam kan een positieve kracht zijn.”
“Voor ik opnieuw les kon geven, deed ik andere jobs. Ik werkte via artikel 60 in de Centrale Keuken van het OCMW. Dat was hard werken, geloof me. Daarna werkte ik als klusjesman bij het CAW. Ik heb daar veel geleerd. Na die periode kreeg ik nog een vervangingscontract in de hoofdzetel van het CAW in Brugge. Zo bereidde ik me stap voor stap voor op mijn terugkeer als leraar Engels. Mijn eerste job in België was aan het College in Waregem. Het was een fijne tijd. Toen ik afscheid nam, nodigden mijn leerlingen MNM uit voor een live radio-interview. Dat was een verrassing!”
“Nu werk ik als leraar islamitische godsdienst. In het begin was dat moeilijk, want ik moest lesgeven in het Nederlands. Vandaag geef ik les in drie lagere scholen: De Zonnebloem en de Conscienceschool in Oostende en Het Zandlopertje in Bredene. Ik wil kinderen leren dat de islam ook een open en inspirerende godsdienst kan zijn. Geen fanatieke blik, geen verboden lijst. Ik leg de nadruk op respect. Bijvoorbeeld: wij eten als moslims geen varkensvlees, maar in veel andere culturen is dat normaal. Het is belangrijk dat kinderen al vroeg leren om andere gewoontes te respecteren.”
“Oostendenaren en nieuwkomers kunnen veel van elkaar leren.”
Farouk woont met zijn vrouw en vier kinderen dicht bij het Maria Hendrikapark in Oostende, waar hij graag wandelt. Als hij burgemeester van Oostende zou zijn, zet hij volop in op meer ontmoeting tussen mensen.
“Ik zou dan veel activiteiten organiseren voor mensen met een migratieachtergrond én voor Oostendenaren. Elke week neemt een andere cultuur of nationaliteit het initiatief om te tonen wat voor hen belangrijk is. Het jaar is zelfs te kort om iedereen aan bod te laten komen! Door elkaar beter te leren kennen, groeien mensen naar elkaar toe. Niet alleen via eten, maar ook via muziek, geschiedenis of religie.”
“Ik help graag mensen wegwijs maken in dit land.”
“Integratie hangt ook af van hoe nieuwkomers zich gedragen. Ik probeer altijd behulpzaam te zijn. We hebben een goede band met onze buren. Dat komt omdat we vriendelijk zijn, spontaan helpen, en soms iets lekkers aanbieden dat mijn vrouw heeft klaargemaakt. Kleine dingen maken een groot verschil.”
“Mijn favoriete plek in Oostende is Antenne. Daar help ik andere nieuwkomers in hun eerste periode in België. Ik leg hen de regels uit, de gewoonten, de wetten. Dat doe ik graag. Mijn advies aan nieuwkomers is duidelijk: leer vanaf dag één Nederlands, en ga zo snel mogelijk aan het werk.”
📣 Wandel mee met Farouk
Deze zomer nemen de interculturele gidsen van FMDO, waaronder Farouk, je mee door Oostende. Ze tonen je de stad door hun ogen én hun verhalen, via het project ‘Twee (T)huizen Eén Gids’.
📌 Meer info over het project: www.fmdo.be/2thuizen1gidsoostende
📅 Boek je wandeling: Klik hier om te reserveren
Wandel mee. Luister anders. Kijk opnieuw.
*FMDO vzw (Federatie Mondiale en Democratische Organisaties) verbindt en versterkt mensen in deze diverse samenleving en doet dat met sociaal-culturele verenigingen van mensen met een migratieachtergrond en gedreven vrijwilligers die het hart van FMDO vormen. www.fmdo.be.
Tekst door Bruno Weyns, foto’s door Femke den Hollander